Tak więc uciekaj jak zawsze, nie patrz wstecz

Czas ucieka. Nieubłaganie.
Uśmiecham się na wspomnienia o tym co było rok temu o tej porze.
Czasami mi szkoda ,że nie można cofnąć czasu.
Ale ważne ,że nie żałuję tego co było. Jestem mądrzejsza o pewne doświadczenia.
Teraz czuję się jakby trochę w innym świecie.
Nie wiem czy to z przemęczenia, czy z nadmiaru spraw na głowie, czy jeszcze z jakiegoś innego powodu.
Pewnie jest wszystkiego po trochu.
Szkoda ,że nie mam nikogo, z kim mogłabym o pewnych sprawach pogadać, wyżalić się, czy spytać o zdanie.
Jest on, tak jak ustaliliśmy na stopie koleżeńskiej ale i tak nie chcę mu się narzucać ze swoimi sprawami.
Choć nie powiem ,że wczorajsza rozmowa mnie lekko zaskoczyła. Dawno już tak nie rozmawialiśmy, chyba mi tego brakowało. Brakowało mi jego, jako dobrego kumpla. Nigdy bym nie pomyślała ,że będę się tak dobrze kumplować z facetem, który mi się strasznie podobał i ,że stwierdzę ,że wolę go jako kumpla niż faceta. Kiedyś do ostatniej chwili bym walczyła.
Walczę ciągle z ciałem.
Chciałabym więcej ćwiczyć ale mam tyle rzeczy na głowie a tak mało czasu.
Ważne ,że chudnę.
Powoli, bardzo powoli ale coś się rusza.