Jesień

 46,5 kg

Jestem nieco zaskoczona - pozytywnie oczywiście.

Jest to motywacja do jedzenia mniej.

I mniej.

I mniej.

I nic.

Nie!

Nie mogę dać się znowu w to wciągnąć.

Kuszące ale trzeba być twardym!

Za oknem jesień.

Zimno, mokro.

Młoda z gilem, ja z nią w domu więc zero siłowni i biegania.

Eh.

Poza tym bez większych zmian.

Kończę herbatę i idę ćwiczyć.

W domu,

Gumy, obciążenia na nogę.

Jak się nie ma co się lubi to się lubi co się ma.

Ostatnio jedna z Was napisała mi ,że można znaleźć archiwum bloga.

Kochana dziękuję Ci bardzo!

Dziwnie było wrócić do tamtych czasów.

Trzymajcie się ciepło.

Ściskam, She

Sierpień.

 Dużo się dzieje ostatnio w moim życiu.

Gdyby doba miała więcej czasu na pewno bym z tego skorzystała. 

Budowa, remont, praca, dziecko. Dzieje się.

Do tego w międzyczasie muszę wpleść treningi: bieganie, pływanie a nawet czasem rower.

Będzie z tego triathlon? Być może. Zobaczymy czy mi odwagi starczy.

Jedzeniowo dobrze. Nie schodzę już poniżej 1000 kcal z racji treningów.

Chcę mieć siłę na porządne treningi a nie babcine truchtanie.

Nie chcę być też chuda-tłusta, bo chude ale nie jędrne ciało mnie nie jara, wręcz przeciwnie trochę obrzydza.

Dwa ,że ja nie mam już 20 lat więc z założenia moja skóra zaczyna tracić na jędrności.

Ale ogarnę jak tylko to szaleństwo budowlano - remontowe się skończy.

Buziaki! 

Jestem.

 Jestem.

Tak, znowu po pół roku.

Raz jest lepiej, raz gorzej.

Jak to w życiu.

Jednego dnia wstaję, patrzę w lustro i myślę "jest okej".

Drugiego nienawidzę swojego ciała tak bardzo, że najchętniej nie jadłabym nic.

Głodzenie mam już za sobą, choć czasami kusi.

Średnio 1000 kcal. W porywach 1300. Ale bywa i 600....

Biegam.

Czasami mam wrażenie, że to jedyna rzecz, dla której żyję.

Nie dziecko, facet a bieganie.

Nie powiem ,że ta miłość nie jest podszyta myślami ile kcal spaliłam podczas biegu.

Jest.

I często jest to motywacją do treningu kiedy mi się nie chce.

Idę, biegam, bo wiem ,że spalę dodatkowe kalorie.

Nowy rok

 Znów mnie wcięło na jakiś czas.

Odkąd zaczęłam pracę w sierpniu dni mi lecą jak szalone.

Wstaję o 6, szykuje jedzenie do pracy, odwożę dziecko do przedszkola.

O 9 jestem w pracy, o 17 wychodzę. Zanim dojadę do domu jest przed 18 chwila, jeśli muszę zrobić zakupy to i później. Jem, coś i najczęściej już przed 20 zasypiam na kanapie.

I tak dzień za dniem.

Pogoda też nie ułatwia funkcjonowania.

Szaro, buro, zimno, choć w sumie nie powinnam narzekać, bo póki co zima obchodzi się z nami bardzo łagodnie. Zdarza mi się nawet biegać na dworze.

W niedzielę napiszę coś więcej, bo teraz już ledwo żyje.

Kalorycznie ostatnio w okolicach 800-1000 a czasami i mniej.

Był już moment, że waga pokazała 46kg.